Εύχομαι όλη η Aγάπη και η Xαρά να πέσει επάνω σου σαν ασημόσκονη !

(ξέρεις, από αυτή που δεν ξεκολλάει με τίποτα!)

2008 μάκια!

Ο υπέροχος φωτεινός γλόμπος... 2ο άναμμα

Ο γλόμπος, ήταν κολλημένος σε έναν λευκό τοίχο. Ο τοίχος ήταν το βόρειο αποκούμπι του υπόλοιπου σπιτιού. Το σπίτι ήταν στο προσκέφαλο ενός περιβολιού. Το περιβόλι ήταν το σώμα μιας νοερής διαδρομής. Οι διαδρομές έχουν σώμα. Σαν αυτό του κρασιού που ανακαλύπτεις καθώς το γεύεσαι. Και ο γλόμπος, σαν φακός κεφαλής, στο σώμα της..

Ο γλόμπος. σαν φακός κεφαλής, φωτίζει πάντα τριγύρω. Τριγύρω ήταν τα δέντρα και τα ποτισμένα λακάκια τους. Πορτοκαλιές, λεμονιές, μανταρινιές, συκιές. Και η ευωδιά τους. Και οι καρποί τους. Και οι φωλιές των πουλιών. Και ο σκύλος, φρουρός των παιδικών μας χρόνων, δεν άφηνε τίποτα να περάσει απ' το πορτόνι της αθωότητας και να πλανέψει τα μυαλά μας. Είμαι πλέον πεπεισμένη, ότι η ενηλικίωση χώθηκε κρυφά από κάτω, αφού ζουπίστηκε για κάμποσο καιρό, όταν ο Ρόνι ήταν στο κυνήγι και ο γλόμπος σβηστός.

Ο γλόμπος, σαν φακός κεφαλής φωτίζει πάντα ευθεία. Ευθεία, μια γλυκιά φαρδιά ανηφοριά οδηγεί στην έξοδο, στη γαλάζια καγκελόπορτα. Και αντιστοίχως, μια γλυκιά φαρδιά ξεκούραστη κατηφοριά, σου λέει μπες. Ψηλά, στον νου από πάνω αν κοιτάξεις, μια περίτεχνα πλασμένη κληματαριά. Περίπλοκη όσο κι ο νους. Γι' αυτό και ο γλόμπος είναι ψηλά. Εκεί θέλει πάντα περισσότερο φως.

Στους λοβούς της κληματαριάς, τα κλουβάκια με τις καρδερίνες κελαηδούν μέσα στ΄αυτί της γαργαλώντας τα φύλλα της. Ο ήλιος του μεσημεριού, τρυπώνει ανάμεσα στις φυλλωσιές, και μαρτυράει τις νότες, καθώς αυτές πέφτουν πολύχρωμες σκιές, στην τσιμεντένια αυλή. Ο γλόμπος ζηλεύει.

Η νύχτα πέφτει. Ο γρύλλος ξυπνά. Το νυχτολούλουδο ανοίγει. Το φιδάκι καίει στην ακρούλα. Οι χρυσαφιές πατάτες έτοιμες. Ο γλόμπος ανάβει....

Ο υπέροχος φωτεινός γλόμπος... 1ο άναμμα

Κάποτε, ήταν μια γυμνή φωτεινή λάμπα κολλημένη χρόνια τώρα στον ίδιο τοίχο. Στην αυλή του παππού και της γιαγιάς. Στον καλοκαιρινό μας παράδεισο.

Κάτω από το φως της απολαμβάναμε πάντοτε όλοι μαζί το Μουντιάλ, παίζαμε μουτζούρη, κάναμε τις σκανταλιές μας, τρώγαμε το ξύλο μας, λέγαμε ιστορίες μυστηρίου, βλέπαμε καουμπόικα, ακούγαμε το γρύλλο, τρώγαμε τις χρυσαφιές τηγανιτές πατάτες από το τηγανάκι της γιαγιάς, καταλαδωνόμασταν από τη ριγανάδα, παλεύαμε για τη μερέντα, κάναμε τους ζογκλέρ με τα σταφύλια, μυρίζαμε το νυχτολούλουδο, κοιμίζαμε τα γατάκια και δεν υπήρχε αύριο. Εμείς, η γιαγιαδίστικη μυρωδιά, το φιδάκι για τα κουνούπια που σιγόκαιε στη γωνιά και ο γλόμπος.

Κάθε καλοκαιρινή νυχτιά, γύρω από τον γλόμπο ξετυλισσόταν η ιστορία ενός άλλου κόσμου, μικρούτσικου. Εγώ το ήξερα καλά αυτό. Παρόλο που δε μπορούσα ποτέ να παρακολουθήσω το Μουντιάλ παραπάνω από 5'' δεν είχα και την παραμικρή διάθεση να παραχωρήσω την εξέχουσα θέση μου μπροστά στην τηλεόραση. Το ξύλινο σκαμνάκι μου μπροστά στην ποδιά της αγαπημένης μου γιαγιάς που μου εξασφάλιζε εισιτήριο διαρκείας στο τουρνουά χαδιού. Αφού βολευόμουνα λοιπόν στον βασιλικό θρόνο, το βλέμμα άφηνε σιγά-σιγά την οθόνη και αναρριχόταν στον τοίχο ώσπου έφτανε στο γλόμπο. Τα σαμιαμίδια, σύμβολο καλοτυχίας του σπιτικού, οργάνωναν επιχείρηση επισίτισης με κυρίως πιάτο διάφορες νυχτόβιες πεταλουδίτσες και άλλα ζουζούνια. Και όλα μαζί συνέθεταν ένα περίεργο μπαλέτο του μικρόκοσμου και επιδιδόντουσαν σε έναν υπέροχο αργό χορό γύρω από το φως.

Έτσι μια φορά το συνειδητοποίησα. Σαν πρόλογος σε κάθε μου ταξίδι στα υπέροχα εκείνα χρόνια πριν αρχίσει να ξεδιπλώνεται το χαλί των αναμνήσεων στους διαδρόμους του μυαλού, ανάβει εκείνος ο υπέροχος γυμνός φωτεινός γλόμπος. Περιλούζει τις αισθήσεις μου με τη γοητεία του γνώριμου και την υπέροχη γιαγιαδιστική μυρουδιά. Και το φως. Αχ ένα φως!

Πράσινο και Γαλάζιο

• Ώρα για δράση στην εξοχή:

Το WWF Ελλάς ανταποκρινόμενο στην πρόσκληση του Δήμου Καλυβίων Αττικής, θα συμμετέχει στην δεντροφύτευση, την Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2007, με σκοπό να φυτευτούν 10-15 χιλιάδες δέντρα.

Η μεγάλη πυρκαγιά στις 25 Αυγούστου 2007 κατέστρεψε περίπου 20 χιλιάδες στρέμματα στο Πάνειο Όρος και τους γύρω λόφους και μαζί ένα από τα λίγα δάση της Αττικής.

Το σημείο συνάντησης θα είναι το Δημαρχείο Καλυβίων και ώρα 10.00π.μ. όπου θα υπάρχουν και άνθρωποι του WWF Ελλάς.

Καλό θα ήταν να έχετε μαζί σας τα απαραίτητα εργαλεία (σκαλιστήρι ή τσάπα ή μικρά σκαπανικά, φτυάρι) για την αναδάσωση καθώς δεν μπορεί να γίνει ακριβή πρόβλεψη των συμμετεχόντων και των εργαλείων που θα χρειαστούν.

Επίσης θα χρειαστεί βοήθεια το Σάββατο για μεταφορά του εξοπλισμού από τον Αγ. Πέτρο Πεντέλης. "

Γάντια εργασίας, νεράκι, σαντουιτσάκι, καπέλο και αδιάβροχο, θα ήταν χρήσιμοι συνεργάτες!

• Βυθίσου στη μουσική όπως το Sea Diamond στην Καλντέρα.

"Συναυλία με σκοπό την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση σχετικά με το θέμα του ναυαγίου του SEA DIAMOND , διοργανώνει μια νέα μη κυβερνητική οργάνωση, με έδρα τον Δήμο Θήρας και το Δημοτικό Διαμέρισμα Εμπορείου.

Η συναυλία διοργανώνεται για την Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου όπου μεταξύ άλλων θα πραγματοποιηθεί συνέντευξη τύπου και Συναυλία για το βυθισμένο πλοίο SEA DIAMOND, την τοξική βόμβα βυθού στη Σαντορίνη..."

Για περισσότερες πλροφορίες:

http://exoumekaileme.blogspot.com/2007/11/sea-diamond.html

The Road goes ever on and on
Down from the door where it began.
Now far ahead the Road has gone,
And I must follow, if I can,
Pursuing it with eager feet,
Until it joins some larger way
Where many paths and errands meet.
And whither then? I cannot say.

Bilbo Baggins

Still round the corner there may wait
A new road or a secret gate,
And though we pass them by today,
Tomorrow we may come this way
And take the hidden paths that run
Towards the Moon or to the Sun.

Frodo

Roads go ever ever on, Over rock and under tree,
By caves where never sun has shone, By streams that never find the sea;
Over snow by winter sown, And through the merry flowers of June,
Over grass and over stone, And under mountains of the moon.
Roads go ever ever on, Under cloud and under star,
Yet feet that wandering have gone, Turn at last to home afar.
Eyes that fire and sword have seen, And horror in the halls of stone
Look at last on meadows green, And trees and hills they long have known.

Bilbo Baggins

To Bee or not to Bee..

Δεν είναι μόνο το clickbee που με κάνει να αισθάνομαι τελευταία πως θέλω να μεταμορφωθώ σε μελισσούλα. Είναι το ίδιο το χρυσόμαυρο και υπέροχο αυτό μελιστάλαχτο ζουζούνι με τις τόσες αρετές. Είναι που ζηλεύω το σοφό αυτόν δίαυλο επικοινωνίας μεταξύ τους που έχει αντέξει στους αιώνες, που τις κάνει τόσο αρμονικά να συντονίζονται και να κάνουν αυτό που τους ορίζει η φύση.

Tι όμορφο που ακούγεται. Να σε ορίζει η Φύση.

Για τους επιστήμονες εδώ και χρόνια οι μέλισσες αποτελούν περιβαλλοντικό δείκτη. Αυτό γιατί οτιδήποτε μολυσμένο δεν το αγγίζουν για να μη μεταφέρουν τίποτα τοξικό στην κυψέλη τους. Πρόκειται επίσης για υπάρξεις με ισχυρό το αίσθημα του εθελοντισμού αφού φροντίζουν όχι μόνο να συλλέξουν το μέλι τους αλλά και να γονιμοποιήσουν ένα σωρό φυτά. Θα' λεγε κανείς πως είναι οι "μαμές" των λουλουδιών! Oι μελισσούλες είναι η απόδειξη πως όταν χάνεται η επικοινωνία όλα αποδιοργανώνονται και τέλος ξεψυχούν.

Διαβάζοντας το αφιέρωμα για τις "μελιστάλαχτες" και εμπνευσμένη από το enaclick, σκέφτομαι πόσα πολλά κοινά μπορούμε να έχουμε εμείς, τα ζουζούνια της blogόσφαιρας με τις μελισσούλες!

Ποιος άλλωστε δε θα' θελε να ζήσει μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο λουλούδια, χρώματα και μέλι;

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathcommon_2_13/10/2007_1286984

Οι μελισσούλες χάνονται. Ε, δε χάθηκε και ο κόσμος. Ή μήπως ...

Origami

"Φλέγοντα" σενάρια. Βρε λες;;;

Βάλτε φωτιά και κάψτε τα...

Σε ένα άρθρο του Pathfinder βρήκα ανάμεσα στα σχόλια των αναγνωστών μια ενδιαφέρουσα εκδοχή για τα όσα συμβαίνουν. Ούτε λίγο ούτε πολύ, να ακυρωθεί ο πρωτογενής τομέας παραγωγής στην Ελλάδα.

Take it or leave it...

Find below: "Για να μπορείς να δεις καθαρά τι συμβαίνει... να έχεις την ελευθερία του μυαλού και της σκέψης..." από pdakos
http://news.pathfinder.gr/greece/news/423277.html

Ξεχάστε λοιπόν τους αγρότες, τις βιολογικές και μη καλλιέργειες, τα εγχώρια αγροτικά αγαθά. Υπάρχουν και τα μεταλλαγμένα άλλωστε. Το μέλλον ανήκει στον τριτογενή τομέα, αυτόν των υπηρεσιών και δη του τουρισμού. Σάμπως όλους δεν τους βολεύει ένα τέτοιο σενάριο? Και έλληνες και ξένους επενδυτές? Βρε λες γι αυτό να έχουν τρελλαθεί τα real estate και να πουλάνε άρον άρον ότι έχει απομείνει στα ελληνικά νησιά που έχουν ήδη φθάσει στο τρίτο και ύστατο στάδιο ανάπτυξης, αυτό του κορεσμού? Καινούρια φιλετάκια κόβονται τώρα. Τρεχάτε καθείς για μια φετούλα...

• http://en.wikipedia.org/wiki/Image:August_2007_Greek_fires.jpg

• http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_100005_07/07/2007_1286777

Το τσιγάρο ή εγώ - Παίζω και μαθαίνω

Να το πώ εξ' αρχής:

Δεν είμαι κατά του καπνού. Μου αρέσει. Αποδέχομαι τις "ευεργετικές" ενίοτε ιδιότητές του, την απόλαυση που χαρίζει, το τελετούργικο της υπόθεσης. Κάτι σαν το καλό κρασί, το καλό φαγητό, το καλό πούρο, το καλό ξενύχτι, τον έρωτα! Σίγουρα οι περισσότερες δραστηριότητες της ζωής και οι απολαύσεις κερδίζουν και χάνουν έδαφος ανάλογα με την αξία που εμείς τους προσδίδουμε.

Πρόσφατα έκοψα το τσιγάρο (και πάλι), με λιγότερη ωστόσο αυστηρότητα και χωρίς στόχο να σοκάρω το "είναι" μου με την εμμονή της απεξάρτησης.

Κάνω μια εσωτερική, προσωπική διαμαρτυρία, μια αντίδραση στην γκρίνια για την παγκόσμια κατάντια της ζωής. Ήταν μια πράξη για να μου θυμίσω πως είναι στο χέρι μου να βελτιώσω την ποιότητα ζωής μου. Μου αρέσει τούτη η ιδέα...

Τη χθεσινή βραδιά πάντως, (ενάμιση μήνα και κάτι από την πρώτη μέρα) με δύο σταγόνες Vinsanto και θέα τον Φάρο του Ακρωτηρίου , άναψα ένα μόνο τσιγάρο μέσα στη νυχτερινή σιγαλιά και ξεχύθηκαν μυαλό και αισθήσεις στην Καλντέρα. Έτσι όμορφα, ωραία και απλά..

Παρακάτω αποσπασματάκια από ένα ψύχραιμο, κατατοπιστικό και ρεαλιστικό, email σχετικά με το κάπνισμα.

ΗΕΕyyy!!! Come out and play!!!!!


Εάν θέλετε να μειώσετε σταδιακά το τσιγάρο, παίξτε με τα παρακάτω:

Αρχίστε να καπνίζετε με το αριστερό σας χέρι, ή αν είστε αριστερόχειρας με το δεξί. Αρχίστε να καπνίζετε μια μάρκα τσιγάρων που δεν σας άρεσε ποτέ. Εάν παρεκτραπείτε και "ξανακυλήσετε", μη βιαστείτε "να το πάρετε απόφαση" και να συμβιβαστείτε με την ιδέα ότι δεν μπορείτε να το μειώσετε ή να το κόψετε. Απεναντίας, συνεχίστε την προσπάθεια από την επομένη, ξεκινώντας πάλι από το μηδέν. Ακόμα και ένα τσιγάρο λιγότερο την ημέρα είναι μεγάλο κέρδος. Κάποιοι το μειώνουν καθυστερώντας στην αρχή το άναμμα του τσιγάρου κατά πέντε λεπτά, μετά δέκα λεπτά κ.ο.κ.

ΚΟΨΙΜΟ ΜΕ ΤΟ...ΜΑΧΑΙΡΙ,(την προηγούμενη μέρα, καπνίστε πολύ!!!)
Η πλέον αποτελεσματική αλλά και δυσκολότερη μέθοδος, όπου ωστόσο ένα μεγάλο ποσοστό πρώην καπνιστών αντιμετωπίζουν ως μόνο σύμπτωμα ένα ελαφρύ εκνευρισμό για λίγες ημέρες και μερικά πρόσθετα κιλά. Η νικοτίνη ανεβάζει το μεταβολισμό και όταν κάποιος κόβει το τσιγάρο, ξαναβρίσκει το φυσιολογικό μεταβολισμό, που είναι ελαφρώς βραδύτερος. Εάν λοιπόν κάποιος δεν γυμνάζεται και εξακολουθεί να τρώει όσο έτρωγε και πριν, παίρνει οπωσδήποτε κάποια κιλά.

Στη φωτεινή πλευρά του θέματος μάθε ότι κάποια πράγματα γίνονται για το καλό σου:
Έχεις βήχα και φλέματα γαιτί καθαρίζουν τα πνευμόνια. Αρχίζεις να έχεις πιο έντονες τις αισθήσεις της όσφρησης και της γεύσης (κάτι που φαίνεται κυρίως όταν τρως). Διαθέτεις περισσότερη ενεργητικότητα και αντοχή.

Για τις αχ-βαχ μέρες...
Βούτσισε σχολαστικά τα δοντάκια. Πίνε πολλά νερά. Κράτα μαζί ένα μπουκαλάκι νερό, τόσο επειδή βοηθά η κίνηση καθώς το φέρνεις στα χείλη όσο και γιατί η γεύση του νερού αυτού καθαυτό διώχνει την ανάγκη για τσιγάρο.
Όταν έρθει η λαχτάρα να καπνίσεις, move it fast, καθάρισε το σπίτι (what???) ή πήγαινε βόλτα. Εάν περάσουν τα πρώτα 5', που είναι και τα κρίσιμα για την ξαφνική και σφοδρή επιθυμία, ο κίνδυνος έχει κατά κανόνα ξεπεραστεί. (φιουυυυ...)

Του νόου ας μπετερ...μια εβδομάδα ΠΡΙΝ ...ασχολήσου μ' αυτό !
Κατέγραψε κάτω από ποιες συνθήκες ανάβεις πιο συχνά τσιγάρο (ανία, άγχος, παρέα, μοναξιά, τηλεόραση, χαρτιά, με τον καφέ κ.τ.λ.) Εντόπίσε τις φάσεις κατά τις οποίες ανάβεις τσιγάρο μηχανικά, χωρίς ιδιαίτερη επιθυμία και κάνε μία προσπάθεια να το κόβεις σταδιακά σε αυτές ακριβώς τις σχετικά αδιάφορες φάσεις.
Κάνε κάτι για αντιπερισπασμό τις στιγμές που θές πολύ τσιγάρο. (όρα χαλάρωση, γυμναστική, βόλτα, σεξ, φρουτοχυμούς, ασκήσεις αναπνοής κ.α.)

My favourite part: Μην αγνοείτε τις διαφημίσεις των τσιγάρων και μην τις αντιμετωπίζετε σαν ταμπού. Απεναντίας, να τις κοιτάτε προσεκτικά και να αναλύετε τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούν να σαγηνεύσουν ή και να παραπλανήσουν τον καταναλωτή. Εάν καταφέρετε να δείτε αυτές τις διαφημίσεις με χιούμορ και να αποκρυπτογραφήσετε λογικά τη χρήση των χρωμάτων τους και των μηνυμάτων τους, όχι μόνο θα πάψετε στο μέλλον να επηρεάζεστε έμμεσα από αυτές, αλλά θα βοηθήσετε πολύ τον εαυτό σας να απαλλαγεί από τη συναισθηματική φόρτιση που ήδη νιώθετε για το τσιγάρο και από την υποσυνείδητη επιρροή των διαφημίσεων αυτών επάνω σας κατά το παρελθόν. Συμφιλιωθείτε με τις αδυναμίες σας και να μην απορρίπτετε τον εαυτό σας επειδή νιώθει εξαρτημένος από το τσιγάρο. Εάν το τσιγάρο δεν είχε τίποτα το θετικό, κανένας δεν θα κάπνιζε. Το θέμα είναι να μπορέσετε σταδιακά να βάλετε στη ζυγαριά τα αρνητικά του και να την αφήσετε να γείρει προς την απεξάρτηση.
Καπνίζετε συνειδητά, δηλαδή όπως όποια άλλη δραστηριότητα κάνετε, και πείτε "τώρα θα καπνίσω ένα τσιγάρο". Το συνειδητό κάπνισμα βοηθά μακροπρόθεσμα στην αντιμετώπιση του "μηχανικού καπνίσματος". Πίνετε πολλά νερά, για να αποτοξινώνεται ο οργανισμός και να καθαρίζει συχνότερα, ώστε να αποβάλλει μεγαλύτερη ποσότητα νικοτίνης και να απαλλαγείτε πιο γρήγορα από το σύνδρομο στέρησης. Μην κάθεστε πολλή ώρα στο ίδιο μέρος και αποτρέψτε την ανία. Ενημερώστε το περιβάλλον σας, για να δείξει υπομονή με τα νεύρα σας.
Μην αρχίσετε να βρίζετε όλους τους άλλους καπνιστές, που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να το κόψουν. Οι μεταμεληθέντες καπνιστές είναι πολύ εκνευρισμένοι και γίνονται αντιπαθείς, όπως όλοι οι "ανανήψαντες και μετανοούντες".

Gstaad my love, I don't miss you... I miss me...

'Αλλος για τη βάρκα μας;;;

Για όσα συμβαίνουν πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, νιώθω πως αν προσπαθήσω να μιλήσω, θα βγάλω απλά αλαμπουρνέζικους φθόγγους. Εν ολίγοις ότι και να πω μοιάζει άνευ σημασίας. Γι΄αυτό αρκούμαι σε εικόνες.

Αυτή τη στιγμή θα ήθελα πολύ να ήμουνα ένα άκακο ζωντανό, σαν όλα τα υπόλοιπα και να ανέβαινα σε μια ξύλινη Κιβωτό σαν αυτή του Νώε... και να νιώθω ασφαλής, ικανή, άξια.

" l'Arche de Noé" by annejulie

Γιατί σκέφτομαι καμιά φορά πως είναι δυνατό η φύση να προίκισε το ανθρώπινο είδος με αυτή την τάση αυτοκαταστροφής. Ποια brutal επιθυμία μας ωθεί για ένα ταξίδι σαν αυτό στη σχεδία της Μέδουσας;

"Le radeau de la Méduse" by Géricault, Jean Louis Théodore

Κάηκε τούτο το δάσος και κάηκε μαζί και η ψυχή μας

"Νιώθω σα να ζω μέσα σε ένα πόλεμο και το αμετάκλητο της καταστροφής που αυτός φέρνει...
Νιώθω να χάνω τα τελευταία μου καταφύγια ένα, ένα και έχω ανάγκη να καταλάβω γιατί...Κι αυτό το βουνό ήταν παρελθόν και μέλλον, μνήμη και ελπίδα και δεν ξέρω πια πού να ακουμπήσω..."

Λενιώ μου, ελαφίνα μου

Ο χρόνος μετράει από... ΤΩΡΑ!

Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι * Πρωινό με μουσικούλα στην ψυχή (& ας παίζει & Μακβεθ)*Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί*Η ελπίδα που πεθαίνει πάντα τελευταία & το ξυπνητήρι που δεν πεθαίνει ποτέ..*Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια*Ας αφήσουμε την τελευταία & ας αναμένουμε με ενθουσιασμό την επόμενη*Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι*Να κοιτώ μια μπρος, να κοιτώ μια πίσω, & να μην βλέπω εντέλει τίποτα*Το βασικό ελάττωμά σας*Να κοιτώ μια μπρος, να κοιτώ μια πίσω & εντέλει να "τα βλέπω όλα"*Σε ποια λάθη δείχνετε μεγαλύτερη επιείκεια*Σ'αυτά που δεν απαιτούν εξορκισμό, αγιασμό ή λοβοτομή*Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσθε περισσότερο*Πρέπει απαραιτήτως?*Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα.*Αυτοί που ήταν & χθές.Οι γονείς μου.*Το αγαπημένο σας ταξίδι*Κάθε ταξίδι.*Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς*Ξεκινώ από Tom κι ένας Robins ξέρει που θα καταλήξω..*Ποιαν αρετή εκτιμάτε σε έναν άντρα;*Θα την εκτιμήσω όποια κι αν είναι.*…και σε μια γυναίκα;*Η αρετή είναι γένους θηλυκού*Ο αγαπημένος σας συνθέτης;*η Φύση*Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους.*Μπορείς εσύ να σφυρίζεις & να τραγουδάς ταυτόχρονα??*Το βιβλίο που σας σημάδεψε*Δε θυμάμαι ποιο ακριβώς,πάντως έπεσε απ'το ψηλότερο ράφι.*Η ταινία που σας σημάδεψε*Που θα με σημαδέψει ελπίζω:"What the bleep do we know?"*Ο αγαπημένος σας zωγράφος *Ένας τυπάκος με μούσια στην ΕΤ3. Με κάνει να πιστεύω πως μπορώ κι εγώ να τα καταφέρω(να ζωγραφίσω,όχι ν'αφήσω μούσια)*Ποια θεωρείτε ως μεγαλύτερη επιτυχία σας*Που με αφήνουν αδιάφορη οι βιτρίνες στο "The Mall"*Το αγαπημένο σας χρώμα*Μπιζοροζουλί. Γλυκό & σπάνιο το βρίσκεις μόνο στη γλωσσίτσα της ανιψιάς μου.*Το αγαπημένο σας ποτό*Margarita.Classic.*Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;*Που είμαι νινί ακόμα*Τι απεχθάνεσθε περισσότερο από όλα;*Να μου παίρνουν απ'την αγκαλιά το πλασματάκι με τη ροζαλιά γλωσσίτσα.*Όταν δεν γράφετε ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία*Να τρέχω (κι ας μην φθάνω)*Ο μεγαλύτερος φόβος σας*Ο Φόβος πως μπορεί να λυγίσω μπροστά στους φόβους μου*Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα*Δεν το επιλέγω.Μόνο του έρχεται*Ποιο είναι το μόττο σας;*Ένα XR 125cc (αλλά εσύ που το ξέρεις??)*Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;*Στην αγκαλιά του αγαπημένου μου. Να χαθώ στα μάτια του πριν χαθώ..*Εάν συναντούσατε το Θεό,τι θα θέλατε να σας πει;*Και τι θα'θελα κι εγώ να του πω*Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσθε αυτόν τον καιρό;*Απ'ότι βλέπω, μη συνεργάσιμη

Τι κέρδισα; ......Πως είπατε; ....Αυτογνωσία; ..... αααα, τότε... Θα την αλλάξω με τη βαλίτσα Νο 23.

Health - Related - Quality of Life

Ηθικά ζητήματα και ηθικά διλήμματα... στην αρρώστεια, τον πόνο.

«σα θεοί ζούσαν, έχοντας ανέγνοιαστη ψυχή, χωρίς ολότελα κόπους και πόνο κι ούτε τα φοβερά γεράματα ήταν απάνω τους και πάντα ίδιοι στα πόδια και χέρια, χαίρονταν στα συμπόσια έξω από όλα τα κακά και πέθαιναν σαν δαμασμένοι από τον ύπνο»
Ησίοδος - «Έργα και Ημέραι» στίχοι 112-117

http://www.grpalliative.org/pdf/quality.pdf

"The Female Mind II" by Ashleigh Popplewell

Updated

I'll be back once I' ve figured this out... or when I decide to give up that thought!


In any case that is a beautiful piece of art..


------------------------------------------------------------------------------------------------




Finally! Inspiring help is on its way...





To ena click απέχει αλλά δεν απουσιάζει. Θενκς λαβ!

If I may Mr. Maslow

"What shall we think of a well-adjusted slave?"

Θυμήθηκα τις προάλλες μια παλιά διαφήμιση (μιας τράπεζας νομίζω ήταν) που έδειχνε έναν πιτσιρίκο με κοντά παντελονάκια και τα χέρια στις τσέπες, να κλωτσάει αδιάφορα μια μπάλα και να ακούγεται η ατάκα "Μεγαλώσαμε, και οι επιθυμίες μας γίνανε ανάγκες."

Αυτό το "μεγαλώσαμε" πόσες έννοιες μπορεί να κρύβει μέσα του αν απαγκιστρωθεί από το ηλικιακό δεδόμενο, αν συνδεθεί με το μεγάλωμα της προσωπικότητας, το μέστωμα της ψυχής, την απεραντοσύνη του νου και πόσο κοντά μπορεί να είναι στο "μικρύναμε" συρρικνωθήκαμε στο απόλυτο εαυτουλίστικο υπερκαταναλωτικό μικροσκοπικούλικο κουκούλι μας και μόνο πεταλούδες δε θα βγούμε από εκεί μέσα.

Και αυτή η λέξη "ανάγκες" σε ποιον σύγχρονο ανθρώπινο νου συναντά πραγματικά το νόημά της και τον ωθεί να ανέβει τα σκαλάκια της πυραμίδας των αναγκών μας ένα-ένα με σκοπό την αυτογνωσία, την ηθική, τη δημιουργικότητα, τον αυθορμητισμό, τον ρεαλισμό.

A tribute to Mr. Maslow λοιπόν,

στον δημιουργό της Πυραμίδας των Αναγκών, τον ιδρυτή της Ανθρωπιστικής Ψυχολογίας, τον υποστηρικτή της ιδέας ότι όλοι οι άνθρωποι κατέχουν τους εσωτερικούς πόρους για να αναπτυχθούν και να θεραπευτούν.

Είχε επηρεαστεί από την Υπαρξιακή Φιλοσοφία, που βλέπει τον άνθρωπο σαν μια ύπαρξη που ζει μέσα στον κόσμο και είναι υπεύθυνος για τη μοίρα του. Προσέγγισε την ανθρώπινη υπόσταση ως δυναμική και ενεργή και όχι στατική και παθητική οντότητα, υποστηρίζοντας ότι:

Α. Το άτομο δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί παρά μόνο ως ένα ενιαίο σύνολο.

Β. Δεν είναι επαρκής η έρευνα της ψυχολογίας των ζώων στην εξήγηση της ψυχολογίας του ανθρώπου.

Γ. Η φύση του ανθρώπου δεν είναι κακή ούτε καλή, αλλά ουδέτερη. Η άσχημη συμπεριφορά του ανθρώπου οφείλεται σε κακές επιδράσεις του περιβάλλοντος.

Δ. Υπάρχει στον άνθρωπο ένα έμφυτο δυναμικό δημιουργικότητας που κινδυνεύει να καταστραφεί με τον «εκπολιτισμό» του.

Ε. Κάθε άνθρωπος τείνει με φυσικό τρόπο προς την υγεία.

Στην ιεράρχηση των ανθρώπινων αναγκών,

ονόμασε φυσιολογικές ανάγκες τις βασικές ανάγκες που έχει ο άνθρωπος, όπως την ανάγκη για αέρα, τροφή, ύπνο κ.λ.π.

Ονόμασε ανάγκες ασφάλειας τις ανάγκες που έχουμε για ένα σπίτι, για να προστατεύουμε το σώμα μας από διάφορες επιθέσεις, να είμαστε υγιείς, να έχουμε μια ψυχολογική προστασία.

Οι επόμενες ανάγκες ονομάζονται ανάγκες κοινωνικής αποδοχής και έχουν σχέση με την ανάγκη να έχουμε ένα κύρος στην κοινωνία, έναν κύκλο που να μας αγαπά και να μας αποδέχεται, μέσα στον οποίο αισθανόμαστε καλά.

Στη συνέχεια, στις ανάγκες αυτό - εκτίμησης ο άνθρωπος έχει ανάγκη να παίρνει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή, να βασίζεται στα πόδια του και να έχει δικές του ιδέες και πιστεύω.

Στην κορυφή της πυραμίδας είναι οι ανάγκες αυτοπραγμάτωσης. Οι ανάγκες αυτές περικλείουν την επιθυμία να εκπληρώσει ο άνθρωπος δυναμικά όλα αυτά που μπορεί να είναι, να γίνεται πιο ολοκληρωμένος, πιο «γεμάτος».

Υπολόγισε ότι το 2% του κόσμου είναι πραγματικά αυτό-πραγματωμένο.

Επέλεξε μια ομάδα ανθρώπων που σύμφωνα με τον ίδιο είχαν τα βασικά για την αυτόπραγμάτωση. Abraham Lincoln, Thomas Jefferson, Mahatma Gandi, Albert Εinstein, Eleanor Roosvelt, William James, Benodict Spinoza κ.α Κοίταξε τις βιογραφίες τους, τα γραπτά τους, τις δραστηριότητές τους και πήρε συνεντεύξεις από αυτούς που τους γνώριζε προσωπικά. Έτσι, έφτιαξε μια λίστα με κοινά χαρακτηριστικά και είδε ότι αυτοί οι άνθρωποι:

1. Είχαν κέντρο την πραγματικότητα, που σημαίνει ότι μπορούν να ξεχωρίσουν αυτό που είναι ψεύτικο κι ανέντιμο από αυτό που είναι αληθινό κι αυθεντικό.

2. Είχαν ως κέντρο τα προβλήματα, που σημαίνει ότι μεταχειρίζονταν τις δυσκολίες της ζωής σαν προβλήματα που απαιτούν λύσεις. Θεωρούσαν ότι οι σκοποί δε δικαιολογούν πάντα τα μέσα, ότι τα μέσα μπορεί να είναι και σκοποί και ότι τα μέσα συχνά είναι πιο σημαντικά από τους σκοπούς.

3. Είχαν ανάγκη για μοναξιά κι ένιωθαν άνετα να είναι μόνοι τους. Βασίζονταν στις δικές τους εμπειρίες και κρίσεις.

4. Ήταν μη κομφορμιστές, είχαν δημοκρατικές αξίες. Ήταν «ανοιχτοί» στις εθνολογικές και ατομικές διαφορές. Είχαν την ικανότητα που ονομάζεται κοινωνικό ενδιαφέρον, συμπόνια κι ανθρωπισμός. Δεν είχαν εχθρική αίσθηση του χιούμορ και προτιμούσαν να αστειεύονται σε δικό τους βάρος ή γενικά και ποτέ το χιούμορ τους δεν απευθυνόταν στους άλλους ανθρώπους.

5. Αποδέχονταν τον εαυτό τους και τους άλλους και προσπαθούσαν να θεωρούν τους άλλους όπως πραγματικά είναι. Αν κάποια ικανότητά τους δεν ήταν επιβλαβής, την άφηναν να υπάρχει λέγοντας ότι ήταν μια προσωπική ιδιορρυθμία.

6. Ήταν αυθόρμητοι και απλοί. Προτιμούσαν να είναι ο εαυτός τους από το να είναι προσποιητοί ή ψεύτικοι.

7. Είχαν την ικανότητα να δουν ακόμη και τα καθημερινά πράγματα με θαυμασμό.

8. Είχαν την ικανότητα να είναι δημιουργικοί κι εφευρετικοί και έτειναν να έχουν ακραίες εμπειρίες.

Μια ακραία εμπειρία είναι αυτή που σε βγάζει από τον εαυτό σου, που σε κάνει να νιώθεις πολύ μικρός ή πολύ μεγάλος και, σε ένα βαθμό, ένα με τη ζωή ή τη φύση του θεού. Σου δίνει το συναίσθημα ότι είσαι ένα μέρος του άπειρου εσωτερικού.

"Αυτές οι εμπειρίες αφήνουν τα ίχνη τους στους ανθρώπους, τους αλλάζουν προς το καλύτερο, και πολλοί άνθρωποι τις αναζητάμε."

Wake up

http://hooverphonic.com/mpdrie/hooverphonic_wake_up_promo.mp3

"Deliver me your best and I will give you what is left of me.."

Falling...

Need some shaking

to throw me on air
Cause my wings got stuck

and I ain’t going nowhere
Cause my heart is stolen

and my mind escaped
And my soul is missing

cause it got afraid
Cause my thoughts are silent

and my words hang around
With no meaning at all…

ooops… my balance is lost…

and I am ready to fall…

wAndering...

Beautiful big eyes

Elegant big ears

Small expressive lip

Watch, listen, feel.

Where are you?

What can you see?

What are you thinking?

What do you feel?

What are you saying to yourself?

How does your story ends?

Dont pretend

Take time

Give time

7 movies και το ποδήλατό μου

Ecco! 7 movies
Ανταποκρίνομαι στο κάλεσμα (μη με χαρακτηρίσετε και αντικοινωνική ή γουρούνα)
"No man's land" για τελείως προσωπικούς λόγους. (καλύτερα πάνω στο ποδήλατο παρά πάνω από μια χειροβομβίδα)
"Baraka" γιατί είμαι του φεύγα... (πάντα μαζί με το ποδήλατο)
"All that Jazz" γιατί μυήθηκα από beloved person (και ναι είμαι τζαζ πάνω στο ποδήλατο)
"Μίλα της" γιατί μου μίλησε... (αλλά δεν άκουσα, ήμουνα πάνω στο ποδήλατο)
"Όρκα" γιατί έτσι μου αρέσει αν και δεν ξέρει ποδήλατο
"Απέραντο Γαλάζιο" γιατί είναι απέραντο και είναι γαλάζιο (γαλάζιο και το ποδήλατo)
"Ολομόναχοι μαζί" αφιερωμένο εξαιρετικά σε μένα και το ποδήλατό μου

Μάκια

Αφιερωμένο στην "αλκυόνη" Μαρία

Πρόσφατα είχα μία όμορφη εμπειρία. Ένα πρωινό που πήγα για τρέξιμο στο πάρκο, ένα υπέροχο φτερωτό πλάσμα με συντρόφεψε στο πιο κουραστικό κομμάτι, αυτό της επιστροφής. Ο αέρας φυσούσε κατά μέτωπο και εγώ προσπαθούσα να αντισταθώ με ότι δύναμη μου απομένει στο τέλος της κάθε διαδρομής (δηλαδή καθόλου λέμε! Σ ε ρ ν ο μ α ι).
Σε αυτό το στάδιο προσπαθώ συνήθως να μην σκέφτομαι την κούραση και συχνά κοιτάω ψηλά στον ουρανό (ζητώντας έλεος από τους θεούς του jogging!)

Και ξαφνικά τσουπ! Ένα πουλάκι αλλιώτικο από τα άλλα σα να μου ψιθύρησε "πάμε μια βολτίτσα μαζί;" και ξεκίνησα και πάλι να τρέχω μαζί του (εκείνο πέταγε βέβαια, και εγώ σερνόμουνα βέβαια μα καθόλου δε με πείραζε). Το πέταγμά του ήταν γρήγορο και αποφασιστικό, διαγράφοντας μια τέλεια ευθεία πτήση χαμηλά πάνω από το νερό στο τεχνητό ποταμάκι. Μετά από ώρα εξαφανίστηκε στις απέναντι όχθες μιας τεχνητής λίμνης ε και τότε...σωριάστηκα.

Καθώς γινόμουνα ένα με το γκαζόν σκέφτηκα πως ήταν μάλλον κάποιο ξωτικό πλασματάκι που το έσκασε από κάποιο κλουβί. Δεν το ξαναείδα από τότε και ρωτούσα τον κόσμο τι πουλί ήταν προσπαθώντας να τους το περιγράψω (όσοι γνωρίζουν την καταπληκτική μου περιγραφική ικανότητα ήξεραν πως δεν έχω καμιά ελπίδα στην αναζήτησή μου, πόσο μάλλον περιγράφοντας ένα πουλί σε ...πονηρά μυαλά......)!
Η Μαρία, δίχως να ξέρει, με ένα e-mail της από αυτά που συνηθίζει να στέλνει τα δύσκολα πρωινά σαν από μηχανής Θεός, μου έδωσε την απάντηση!



Αλκυόνη!

Η Αλκυόνη (Alcedo atthis) είναι ένα απίστευτα όμορφο πουλί! Το εκθαμβωτικό μπλε ελεκτρίκ φτέρωμά της με το πορτοκαλοκόκκινο στήθος της δημιουργούν ένα μοναδικό θέαμα!

Όταν βλέπει κάποιος μια Αλκυόνη να φτερουγίζει πάνω από το νερό, τον εντυπωσιάζουν τα φωτεινά χρώματά της, αλλά και η φωνή της, με ένα μυστήριο διαπεραστικό "ζεεε".

Ένας μεσαιωνικός μύθος της Βόρειας Ευρώπης λέει ότι το χρώμα της Αλκυόνης ήταν στην αρχή γκρίζο. Όμως όταν έγινε ο βιβλικός κατακλυσμός, πέταξε κατευθείαν ψηλά στον ουρανό για να μπορέσει να παρατηρήσει τα νερά. Πετώντας όμως τόσο κοντά στον ήλιο το στήθος της έγινε κόκκινο από τις ακτίνες του και η ράχη της έγινε μπλε από το χρώμα του ουρανού!

Σύμφωνα με έναν από τους ελληνικούς αρχαίους μύθους, η Αλκυόνη ήταν κάποτε μια χαρούμενη γυναίκα, κόρη του Θεού των ανέμων, του Αιόλου - που ζούσε στ' ακρογιάλια της θάλασσας με τον άντρα της Κήυκα και αλληλοαποκαλούνταν Ζευς και Ηρα. Για την ασέβειά τους αυτή αλλά και τη ζήλεια του για την ιδανική τους αγάπη, οργίστηκε τόσο πολύ ο πρώτος των Θεών και μεταμόρφωσε τον Κήυκα σε όρνιο. Απελπισμένη τότε η δύστυχη γυναίκα, έτρεχε από δω και από κει στις ερημιές, στις βαλτώδεις εκβολές των ποταμών και μέσα στις πυκνές τους καλαμιές, για να βρει τον αγαπημένο της Κήυκα. Οι θεοί του Ολύμπου την λυπήθηκαν και την μεταμόρφωσαν και αυτή σε πουλί, τη γνωστή μας Αλκυόνη, για να ψάχνει και στις θάλασσες μήπως εκεί βρει το χαμένο της άντρα.

Ωστόσο, η δυστυχία εξακολουθούσε να την συντροφεύει, γιατί αντίθετα από τ' άλλα πουλιά που γεννούν και κλωσούν τ' αυγά τους την άνοιξη εκείνη γεννάει μέσα στη βαρυχειμωνιά, οπότε μανιασμένα τα κύματα της θάλασσας τέτοιον καιρό, της άρπαζαν τα αυγά και τους νεοσσούς της κάνοντάς την να κλαίει σπαραχτικά.Οι Θεοί που τόσο σκληρά είχαν τιμωρήσει την κόρη του Αιόλου, διέταξαν τότε τη θάλασσα και τους ανέμους να ησυχάσουν, να γίνει καλοκαιρία για δυο εβδομάδες, για όσες ημέρες η Αλκυόνη κλωσσά τα αυγά της ("αλκυονίδεςμέρες").

Μια τέτοια ωραία και ποιητική ερμηνεία δόθηκε από τον πανάρχαιο αυτόν ελληνικό μύθο για την καλοκαιρινή αυτή παρεμβολή μέσα στην καρδιά του χειμώνα, που δεν έχει βέβαια καμιά σχέση με τη σημερινή επιστημονική εξήγηση του φαινομένου αυτού.

Ο μύθος μιλάει για έρωτα, στοργή και τρυφερότητα, ενώ η μετεωρολογική υπηρεσία μιλάει για εξίσωση των βαρομετρικών πιέσεων μεταξύ της νοτίου και βορείουΕυρώπης.

Για τη συζυγική πίστη των Αλκυόνων ασχολήθηκε ο Πλούταρχος που αφηγείται ότι αν ο σύζυγος της Αλκυόνης γεράσει και δεν μπορεί να πετάξει, τότε η θηλυκιά Αλκυόνη τον παίρνει στους ώμους και τον φέρνει πάντοτε μαζί της, τον ταΐζει και τον περιποιείται ως το θάνατο...

Τι καλό!!!!



Και μιας που το έφερε η συζήτηση, το πάρκο για το οποίο μιλάω και τόσο αγαπώ είναι το οικολογικό πάρκο του Αντώνη Τρίτση στα σύνορα (Άγιοι Ανάργυροι, Ίλιον και Καματερό). Είναι ένας υπέροχος χώρος που σε κάνει να ξεφεύγεις, προσφέρει ηρεμία και διαθέτει ακόμα και μαγαζάκια με βιολογικά προιόντα για όποιον αγαπά.
Κοπιάστε (με την έννοια του "ελάτε" και όχι του "σωριασθείτε" σαν και του λόγου μου)


Μάκια σε όλους μα κυρίως στο Μαράκι

Σες να παίτσουμε;

Κάνε κλικ στο spiral και θα αρχίσει το παιχνίδι!
Παρακολούθησέ το για 40-45'' (μην κοιμηθείς!).
Κοίτα τώρα το χέρι σου καθώς το κρατάς ακίνητο...
Interesting hm...?

Από τον damioan sto www.focusmag.gr

Sport Billy! Δε σου μιλάωωωωω!!!

Πήγα και γύρισα.
Και είχα τέτοιο οίστρο και έμπνευση στο πέρα, στο δώθε και κατά διάρκεια, τόσο καθαρό μυαλό, τόσο φωτεινό υλικό, που δεν μπήκα καν στον κόπο να το αποτυπώσω σε μια κόλλα χαρτί και να το ταξιδέψω για να σας το δώσω. Δε με προλάβαινα!

Με το κλικ του λουκέτου της βαλίτσας, ήμουν βέβαιη πως όλα ήταν μέσα!

Στο τσαντάκι του Sport-Billy!

Θα άνοιγα το φερμουάρ στο σπίτι και ουυυυυπςςςς θα ξεπηδούσαν όλα ένα-ένα! Ένα-ένα τα χαμόγελα, ένα-ένα τα χρώματα, οι όμορφες σκέψεις, ο παλαιών πατρών δυναμισμός, η ψαροκώσταινα αυτοπεποίθηση,τα όνειρα, ο χαβαλές, η χαλάρωση, οι καρποί της ηρεμίας, οι σπόροι της ψυχραιμίας κτλ. Θα φούσκωναν, θα φούσκωναν, θα φούσκωναν... και θα γινόντουσαν τα πιο γερά όπλα ενάντια στο κακό. ΤΖΙΦΟΣ. Η τσαντούλα ήτανε τίνγκα από τέτοια καλούδια όταν απογειώθηκα και νούλα όταν προσγειώθηκα στα πάτρια εδάφη.

Έφερα βέβαια πολλές σοκολάτες και 2-3 “yudihuiii”, την αγαπημένη μου ελβετική οδοντόπαστα, 1 τυρί με τρούφα (tuber magnatum) για fondu, μία κρέμα χεριών για τη μαμά, ένα λάδι από κολοκύθα για προστασία του προστάτη του μπαμπά, ρουχαλάκια για τα ανίψια, ψιλο-souvenir-άκια για τους φίλους, κτλ.
Όλα τα άλλα τα άφησα εκεί, μου πέσανε στο δρόμο, παρακρατήθηκαν στο αεροδρόμιο, μου τα' κλεψε η κακιά μάγισσα Vanda, δεν ξέρω!

Επιπλεόν, διαβάζω τα προηγούμενα post μου και κοιτώ τις υποσχέσεις.
Ενημερώνω λοιπόν ότι:

1. Yudihuiiiii μήνυμα INVALID. Precious info LOST.

2. Στο Swan Cake δεν πήγα. STOP. Τα εισιτήρια στις νορμάλ τιμές είχανε εξαντληθεί. ΓΙΟΚ. E, και δε θα μπορούσα να στερήσω από το φιλοθεάμων κοινό μία θέση των 100 Ευρώ, εγώ! μία παντελώς άσχετη με το ballet. STOP

Τέρμα οι υποσχέσεις και ίσως και τα posts. Ωσότου να δω άσπρη μέρα ξέξασπρη και από τον ήλιο ξεξασπρότερη!

Με τέτοιο σκοτάδι πώς να δω να

γράψω? Άσε που πολύ φοβάμαι πως είμαι κακή επιρροή σε όσους κατανοούν τα post μου (ευτυχώς δεν πρέπει να είναι πολλοί).

Έχω θεματάκια να λύσω (κυρίως με τη θλιβερή ηλιθιότητα που με δέρνει) και πάνω από όλα έχω ανθρώπους που αγαπώ και θέλω να φροντίσω (βρε κακό που τους βρήκε).

Και για να τελιεώνουμε. Το μόνο που μετράει σε αυτό το blog, είναι αυτό που διαβάζετε από πάνουθε. Πιο πάνω... Εκεί καλέ! Στην κορυφή της σελίδας. Μην την ψάχνετε αλλού την ομορφιά. Σε ξένους τόπους, σε σπορτμπιλικά τσαντάκια, σε φάτσες, σε κλάψες, σε εικόνες, σε γεγονότα, πουθενά αλλού παρά μόνο εντός. Όλα τα άλλα είναι καθρέφτης.

Τώρα θα μου πείτε, για νέο σας στο λέω; Τώρα το βγαλα εγώ το συμπέρασμα; Το συμπέρασμα έχει βγει. Στην εμπέδωση κολλήσαμε!

Μάκια

My Hobbit-town!

Cruezi!

Forgive me for writing this post in english but it couldn't happen otherwise (actually it should be written in the swiss-german language but das ist nicht moeglich!). I am on my way to my little paradise!

Gstaad for most of the people is just a destination for the rich (very rich!), the bold (bullshit) and the beautiful (plastic surgeries).

However, to me Gstaad is my little Hobbit-town! Exactly as the picture shows!

Absolutely green during summer, with lots of cows (so many!!!!), waking you up early in the morning, with the bells around their necks making a funny symphony, tickling your stomach.

Absolutely white during winter. Horseriding in the snowy fields or jogging by the frozen rivers.

Always quiet, calm and pretty! Nothing troubles you there when you are a foreigner (except the "nostos").

I had the oustanding chance to live there for a couple of years not as a rich daddy's girl but as a hardworking person. "You know I wouldn't want it any other way..."

Except from the magical scenery, the green fields, the high mountains, the good life, the funny friends, the crazy situations, the "slow-boarding" (snowboarding for the rest but me), aaaaaaaall that cheese and beer, the wealthy still sad & lonely people, I also had the opportunity to meet my Elf! An Elf indeed! My Elfi or "the daughter of Angels" as we all used to call her. My companion. A shiny face, an innocent heart, a nonstop laughter and so much energy (sometimes so hard to keep up with...)! She used to smile while sleeping, smile while waking up, smile while throwing up, smile while hurting, just smiling all the time! What a bless...

Now she is a mother of "the daughter of the daughter of Angels" (hm... when she'll become a grand mother we must find a quicker name for her grandchild!)

Anyway, I am on my way to my Hobbit-town! (and when I return I intend to write the yuuuudihuuuuiest post of all!)

That's all folks!

Μη μασάς το παραμύθι

"Μη μασάς το παραμύθι, άλλο είναι και άλλο δείχνει
Μη φοβάσαι τα θηρία, τη φωτιά την τρικυμία
Βάλε στόχο και προχώρα, της αλήθειας ήρθε η ώρα
Το καλύτερο θα τύχει, μη μασάς το παραμύθι."

Στίχοι από ένα τραγούδι γνωστού έλληνα pop καλλιτέχνη. Αν τους άκουγα με τη μουσική υπόκρουση ίσως να περνούσαν απαρατήρητοι. Σήμερα όμως, όπως τους διάβασα είχαν κάτι να μου πουν...

Καθρέφτη καθρεφτάκι μου

Τον έσπασα! (πραγματικότητα) Κατά λάθος και σε φάση ακινησίας. Μου γλίστρησε από τα χέρια η κουκλίτσα μου (ειλικρίνεια) και έπεσε. Όσο φρέσκια κι αν είναι, την ώρα της πτώσης έμοιαζε κουρασμένη όσο κι εγώ (ταύτιση).
Ούτε και κατάλαβα πως έγινε. (δικαιολογία)
Κι ενώ την άφησα στα απαλά και ούτε γραζουνίτσα δεν είχε, ο δεξιός καθρέφτης είχε γίνει χίλια κομμάτια! Μαζί κι εγώ χίλια κομμάτια. (μοιρoλόι)
Διορθώνεται! είπα γρήγορα στον εαυτό μου για να ξορκίσω το κακό που ήξερα πως πλησίαζε. (διορατικότητα)
Τι διορθώνεται; ξανασκέφτηκα. (επανεξέταση)
Και για ακόμα μία φορά ενεργοποιήθηκε αυτόματα και ακαριαία η εσωτερική διαδικασία της Αυτο-ισοπέδωσης που με τόση "αγάπη" και αφοσίωση καλλιεργώ τελευταία . (αυτογνωσία)
Ο κ α θ ρ έ φ τ η ς δ ι ο ρ θ ώ ν ε τ α ι . 2η απόπειρα τόνωσης. Μπααα... (άρνηση)
Θα πάρω έναν άλλο! 3η απελπισμένη απόπειρα. (εκτός θέματος)
ΑΙΝΤΕ ΚΑΙ Γ......ΣΟΥ κωλοχαρακτήρα! (αθυροστομία)
Καταπίνω τα αγκάθια μου, φοράω κράνος, βάζω μπρος και φεύγω. (δραματικότητα)
Και για πρώτη φορά, δεν συνέχισα εξ'άπαντος αυτή τη μάταιη διαδικασία αυτολύπησης και αγνόησα ευχές για να ξεγίνει αυτό που έγινε... (καινοτομία)
Τελικά ουδείς τέλειος, ουδείς άχρηστος, ουδείς άθραυστος, ουδείς αναντικατάστατος. Άιντε να τα χωρέσω τώρα όλα αυτά στο μποτιλιαρισμένο μου μυαλό. Ούτε σαν συμπιεσμένα αρχεία. (zip.)
Μάκια και καλό μήνα

Το cake, ο κύκνος, η γάτα & ο σκύλος

Αυτή η αφίσα για το classic ballet event στο Badminton Theater με αιφνιδιάζει κάθε φορά που την βλέπω! Ενώ ξέρω πάρα πολύ καλά ότι αναφέρεται στην "Λίμνη των Κύκνων" με παραπέμπει συνεχώς σε μία... τούρτα με γαρνιτούρα λευκά πούπουλα!
Επιμένω να διαβάζω τον τίτλo: Swan Cake !!! Ισιώστε βρε πουλιά μου λίγο το L.
Εν πάσει περιπτώσει με προτροπή της αδερφούλας μου αποφάσισα να την δω την πολυσυζητημένη αυτή παράσταση. Η αλήθεια είναι ότι έχω διαβάσει πολύ καλές κριτικές. Η άλλη αλήθεια όμως είναι ότι τώρα τελευταία η τάση αυτή για αντρικού φύλλου μονοπώλια πάνω στη σκηνή με προβληματίζει. (ίσως γιατί με φόβο αναμένω και την αντίποινα από την πλευρά των γυναικών;;;)
Αισθάνομαι πως είμαστε εμείς και αυτοί. Γιατί τόση μανία για αντιπαράθεση;
Όταν είδα το "2" έφυγα με ανάμεικτα συναισθήματα. 5 άτομα παρέα το είδαμε και τα 5 είχαμε διαφορετική άποψη επί του θέματος. Εγώ όπως πάντα τον τελευταίο καιρό, διστακτική, αναποφάσιστη, καλοπροαίρετη και με αργό εγκεφαλικό επεξεργαστή προτίμησα αρχικά να κρίνω το τεχνικό κομμάτι της παράστασης (κίνηση, σκηνικά, μουσική, ευρηματικότητα, συντονισμός, κτλ.). Τα δύσκολα τα άφησα στις υπόλοιπες 4 (που έχουν αναβαθμίσει τον επεξεργαστή τους, αλλά δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό...) και απλά παρακολουθούσα τις αντιπαραθέσεις τους (δε μπαίνω σε λεπτομέρειες εντός Post, αλλά ίσως το κάνω εντός Comments).
Για να είμαι ειλικρινής αυτό που εγώ θα ήθελα να ακούσω ήταν η γνώμη ενός άντρα. στρέητ κατά προτίμηση γιατί την άλλη πλευρά νομίζω την έπιασα κατά τη διάρκεια της παράστασης. Δυστυχώς ουδείς από τους δικούς μου ανήρ (στρέητ και μη) δεν πήγε να την δει και έχω μείνει με το παράπονο και την απορία...
Για τη Λίμνη των Κύκνων θα σας πώ περισσότερα after the event.
Πάντως το θέμα που με ταλανίζει είναι όλο αυτό το χάσμα μεταξύ των δύο φύλλων. Ή εγώ είμαι ηλίθια ή όλη αυτή η συμπεριφορά του σκύλου και της γάτας μας υπενθυμίζει απλά για μία ακόμα φορά πόσο συγγενεύουμε με τα υπόλοιπα θηλαστικά. (αν και τα τελευταία μοιάζουν κατά πολύ ανώτερα...)
Τελειώνοντας ναι, θα ήθελα να την ξεμπροστιάσω την ανασφάλειά μου. Μιας που μιλάμε για τούρτες, γάτες και σκύλους, ας μου πει κάποιος: στη φράση "και το Cake ολόκληρo και ο Σκύλος χορτάτος", τι απέγινε η Γατούλα;;;; (ax, ελπίζω όχι μια χαψιά...)

Με γειές - με γειές!

Ω ναι! Άλλαξα template. Κι είναι καλό αυτό; Μήπως δείχνει αδύναμη προσωπικότητα, έλλειψη ψυχικής ισορροπίας, κυκλοθυμικότητα, αναποφασιστηκότητα, τυρόπιτα ή σπανακόπιτα; Τώρα ίσως όχι. Σε λίγο καιρό που ίσως την αλλάξω και πάλι μπορεί να προβληματιστώ περισσότερο επ' αυτού.
Για να εξηγούμαι θα ήθελα να παραθέσω τα εξής τρανταχτά μου επιχειρήματα:
1. Η οθόνη του υπολογιστή μου είναι παμπάλαια με αποτέλεσμα να μην απολαμβάνω τα καταπληκτικά πουά στο φόντο (λόγος βασικός για τον οποίο διάλεξα το προηγούμενο σκούρο template).
2. To πράσινο ως γνωστόν ξεκουράζει το μάτι.
3. Το πράσινο παραπέμπει σε λειβάδια και κάμπους άρα ξεκουράζει και χαλαρώνει τον νου.
4. Το πράσινο ενίοτε παραπέμπει και σε τόπους χλοερούς αρά... ξεκουράζει και το σώμα!
5. Το πράσινο εμπνέει παρακίνηση όπως το πράσινο των φαναριών που σου λέει ΠΡΟΧΩΡΑ.
6. Έτσι γουστάρω ρε!

Πάντως πρέπει να παραδεχτώ πως η αλλαγή αυτή μου έφτιαξε τη μέρα! Είχα και την pieta που ψυχοπλακώθηκε με το προηγούμενο post μου (και σίγουρα δεν ήταν η μόνη...) ... ε, έπρεπε κάπως να επανορθώσω...

Συγκάτοικοι στην τρέλα

Στη ζωή πάντα με θεωρούσα ευλογημένη που αγαπούσα
τα πρωινά μου, δύσκολα και μη. Η ψυχή είχε πάντα τη διάθεση να μου φτιάξει τη μέρα. Τα πρωινά μου ήταν πάντα πειθαρχημένα και ψύχραιμα. Μόνο οι Κυριακές με πίκραιναν καμιά φορά όμως ποτέ το πρωί. Το πρωί ήταν ηλιόλουστο ακόμα κι όταν έβρεχε.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά εκείνο το πρωινό όπου ξύπνησα και ο κόσμος όλος είχε γύρω μου αλλάξει. Αισθανόμουνα πως κάποιο αλλόκοτο πλάσμα πάλευε με την ψυχή μου ερήμην μου όλη τη νύχτα και τελικά νωρίς τα χαράματα έφυγε θριαμβευτικά από το υπόσκαφο δωμάτιό μου έχοντας αναποδογυρίσει το ρούχο της καρδιάς μου το μέσα έξω. Ολάκαιρος ο ψυχικός μου κόσμος ήταν πλέον εκτεθειμένος, κρεμάμενος σαν μικρό ρουχαλάκι στον απλωμό, έρμαιο των κάθε λογής ανέμων πλην των ούριων. Κάθε θετική σκέψη βούλιαζε λες στον κρατήρα του ηφαιστείου κι έλιωνε σαν μέταλλο στη λάβα.
Όταν άνοιξα τα μάτια, ήμουνα απόλυτα μόνη. Μόνη στο δωμάτιο, μόνη στο νησί, μόνη στη χώρα μου, μόνη στη γη, μόνη στο σύμπαν, μόνη... Ωστόσο, κάποιο χέρι είχε αρπάξει την καρδιά μου στη χούφτα του και την έσφιγγε με μανία λες και ήθελε να πεταχτεί από έξω η κάθε μου αλήθεια. Μάταια...
Το επόμενο πρωί, τα ίδια, το μεθεπόμενο επίσης, και το παραπάνω πρωί... Το ίδιο χέρι, ο ίδιος πόνος, τα ίδια αναφιλητά, μήπως τρελλαίνομαι Θεέ (ό,τι κι αν είσαι) ;;;;
Ένα τρενάκι του τρόμου έκανε την καθημερινή του στάση στην κάμαρα και όλοι μαζί επιβιβαζόμασταν για μια τρελή κούρσα μέσα στο ανεξερεύνητο. Μπροστά μπροστά εγώ, και δίπλα μου η πρώτη μου πρωινή ανάσα(πως βρέθηκες εσύ εκεί;), από πίσω οι φόβοι μου και οι ανασφάλειές μου που μάταια προσπαθούν να μου συστηθούν σε μια τόσο ακατάλληλη ώρα, πιο πίσω το μέλλον κουλουβάχατα με το παρελθόν δε μου δίνουν καμία απολύτως σημασία και στα τελευταία καθίσματα αυτά που αγαπώ και σέβομαι. Όλοι οι συνεπιβάτες πλην εμού, δεινοί αναρριχητές είχαν σκαρφαλώσει απ΄τον κρατήρα του μέσα μου και περιδιάβαιναν αδιάφοροι στα πατώματα στους τοίχους, στις καμάρες, περιμένοντας κάθε πρωί το τρενάκι.
Όσο ο καιρός περνούσε, οι νύχτες γινόντουσαν πιο δύσκολες και εξαντλητικές ψάχνοντας να βρουν την αλήθεια. Ποιος απλώνει το μικρό μου ρουχαλάκι κάθε που χαράζει; Ποιος μου άρπαξε τις όμορφες σκέψεις μέσα από τις τσέπες; Ποιος είναι ο μηχανοδηγός του τρένου και τελοσπάντων ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΡΕΠΟ;;;;

Δεν ήθελα να κοιμάμαι γιατί δεν ήθελα να ξυπνάω. Κι ακόμα κάτι πιο αλλόκοτο. Όνειρα! Ολοζώντανα όνειρα που η ιστορία τους λίγες μέρες μετά εκτυλισσόταν μπροστά στα ολάνοιχτά μου μάτια. Τι συμβαίνει; Πόσο κοντά με τον εαυτό μου με έφερε αυτή η απρόσμενη και τρομακτική εμπειρία; Πόσο πλησίασαν το συνειδητό με το υποσυνείδητο, πότε γνωρίστηκαν τόσο καλά και σκαρώνουν κιόλας μαζί παχνίδια;

Λένε πως η ηφαιστειογενής ατμόσφαιρα του νησιού βάζει αισθήσεις και μυαλό σε μυστήρια μονοπάτια... εγώ κρατάω αυτό από έναν φίλο:
"Μιας και είσαι εκεί , δες τι προκάλεσε μια έκρηξη ηφαιστείου... μια καινούρια ζωή μια νέα δημιουργία. Από το τίποτα, από αυτό που καταστρέφει, από στάχτες και φωτιά μπορούμε ακόμα να δημιουργήσουμε τα πάντα..."
Τελικά όλοι όσοι συγκατοικήσαμε σε εκείνο το υπόσκαφο καταφέραμε να επιβιώσουμε χωρίς αναγκαστικά να εξοντώσουμε ο ένας τον άλλον. Και είναι πολύ πιθανό να συναντηθούμε και πάλι στην ίδια γειτονιά για μία ακόμα εξοντωτική συγκατοίκηση.

to be continued λοιπόν

Αααχ, Ευλαμπία

Μετά από πολλααααααά χρόνια (& με την ελπίδα ότι το σύστημα της υγείας στην Ελλάδα έχει κάπως βελτιωθεί) αποφάσισα να ξεθάψω το βιβλιάριο του ΙΚΑ και να το επισκεφτώ κάποια στιγμή (όπως την Ακρόπολη & τα μουσεία) για μία απλή εξέταση αίματος. Έεεχω κι εγώ κάτι ιδέες...

Πήρα στο ΙΚΑ & έκλεισα ραντεβού για τις 8 το πρωί ακριβώς! Μπορούσα να έχω διαλέξει επίσης το ραντεβού των 8.10 ή των 8.50.
Το γεγονός ότι τα κορίτσια στην τηλεφωνικη εξυπηρέτηση ήταν ευγενέστατα και μου έκλεισαν με ακρίβεια το ραντεβού, με εμπότισε με μια στάλλα ελπίδας και αισιοδοξίας... (δε φαντάζεσαι από τι μικροσκοπικούλικα σχοινάκια κρέμεται η ψυχολογία σου όταν έχεις επιστρέψει συνειδητά στην πατρίδα και νιώθεις πως αρχίζεις να ξεχνάς για ποιον διαβολεμένο λόγο έκανες αυτή την παπαριά..) και συνεχίζω...

Έφθασα λοιπόν ένα τέταρτο νωρίτερα από το ραντεβού και κατευθυνόμενη προς τον γκισέ της αιμοδοσίας παρατήρησα με την άκρη του ματιού μου μία τερρρρρρρρρααααααααααάστια ουρααααααααααά σε έναν από τους διαδρόμους. Δεν άφησα καθόλου τον εαυτό μου να ελπίσει. Ήξερα πως αυτή ήταν η δικιά μου ουρά...

Θα μπορούσα να είχα κοιμηθεί 1 ώρα τουλάχιστον περισσότερο και να μουν και πάλι συνεπής στο... "ραντεβού" μου. Εκεί ακριβώς ήμουν λάθος! Η ουρά ήταν μεγάλη ναι, η διαδικασία μέχρι να πάρεις τα μπουκαλάκια σου χαοτική ναι , ο κόσμος ανυπόμονος και εκνευρισμένος ναι, αλλά κατά έναν "μαγικό" τρόπο όλα είχαν τελειώσει μέσα σε 15 λεπτά! 60 άτομα και βάλε μέσα σε 15 λεπτά είχαμε δώσει αίμα και είχαμε εξαφανιστεί!

Η αίθουσα της αιμοδοσίας ήταν πήχτρα στον κόσμο και παντού άκουγες τις χαρμόσυνες φωνούλες των συμπαθεστάτων ασπροφορεμένων Flashwomen που γλυκά γλυκά ΓΚΑΡΙΖΑΝ: ΕΛΑ ΕΛΑ!!! ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑΑΑ (φοράδα!!!)!!! H ταχύτητα, η τεχνική, η ορμητικότητα της βελόνας, η απανταχού απούσα διακριτικότητα, το πολύτιμο πλην δυσεύρετο οξυγόνο και οι λοιπές επικρατούσες συνθήκες θα μπορούσαν να μας συγκαταλέξουν α ν ε τ ό τ α τ α στα 7 Τραύματα του Κόσμου!

Η ουρά απλωνόταν όμορφα όμορφα στο διάδρομο και κατέληγε σε ένα τεράστιο πανέμορφο ανθρώπινο κουβάρι πάνω ακριβώς από τις καρέκλες αιμοδοσίας. Ήσουν τόσο συνωστισμένος κατά τη διαδικασία καθώς όλοι οι επόμενοι και μεθεπόμενοι στέκονταν ακριβώς από πάνω σου, ώστε αν ο επόμενος άπλωνε ανυποψίαστα το χέρι του για να δει την ώρα στο ρολόι του θα μπορούσαν να πάρουν αίμα απ'αυτό το χέρι πιστεύοντας πως είναι το δικό σου.

Προσωπικά δεν έχω απαιτήσεις για τέτοιες ευαισθησίες και έχω ζήσει κατ' επιλογή και πιο άθλιες εμπειρίες σε υπανάπτυκτες ωστόσο χώρες. Εκεί ήμουνα σκληρή και ρεαλίστρια. Κι εδώ το προσπάθησα. Μάλωσα τον εαυτό μου λέγοντας " έχεις καταντήσει ένα κακομαθημένο ελβετόπαιδο! Σύνελθε για να επιβιώσεις!"

Όμως ρε παιδιά έβλεπα κάτι βλέμματα σε κάτι ταλαιπωρημένα γεροντάκια και αναρωτιόμουνα: Γιατί.....;

Παρεπιπτόντως τα μπουκαλάκια επάνω γράφουν απλά και μόνο το επίθετό σου, κι αν τύχει να σε λένε για παράδειγμα κύριο Παπαδόπουλο μην ξαφνιαστείς αν τα αποτελέσματα δείξουν με ακρίβεια ότι... "Είστε έγκυος κύριε! Συγχαρητήρια!"
Ψυχραιμίαααααα..... απλή συνωνυμία..!!!

Υ.Γ. Όποιος γνωρίζει το τραγουδάκι Αχ, Ευλαμπία να ξέρει πως η ατάκα "σε γνώρισα στο ΙΚΑ" δεν έχει πλέον πρακτική εφαρμογή! Εξελιχθήκαμε τόσο πλέον που ακόμα και στο ΙΚΑ τα πάντα γίνονται με ταχύτητα φωτός... άρα....πού ευκαιρία για ευλαμπικές γνωριμίες;

Μάκια

Δευτέρα??? Yudihuiiii!!!!!!

Το Yudihuiiii!!!!!! είναι το αγαπημένο μου επιφώνημα. Μου θυμίζει λίγο από τη ζωή μου στις Ελβετικές 'Αλπεις που αρχίζω πολύ να νοσταλγώ αλλά με ταξιδεύει και λίγο πιο πίσω. Στα παιδικά μου χρόνια όπου είχα γεμίσει την πόρτα του ψυγείου μας με αυτοκόλλητα της Χάιντι και η μητέρα μου με κυνηγούσε ανελέητα. Μου άρεσε να τα κολλάω και μετά να τα ξεκολλάω, και μετά να τα ξανακολλάω και να τα ξοκολλάω και μετά... Είχα το κόλλημά μου!
Αργότερα έβλεπα την Κάντι- Κάντι. Είχε κι εκείνη ένα yudihuiii!!!!κο ύφος που με τρέλλαινε.
Ακόμα και αν δεν είσαστε fun της Χάιντι ή της Κάντι δοκιμάστε το!
Ένα πρωινιάτικο "yudihuiiii!!!" στον καθρέφτη (από αυτά που τεντώνουν τα χείλια μέχρι τα αυτιά) αφιερώμενο αποκλειστικά στην γλυκήτατα πρησμένη από τον ύπνο μούρη που έχετε απέναντι σας και στην ανορθόδοξη κουάφ των μαλλιών που συνοδεύουν τη μούρη αυτή μπορεί να σας τονώσει ακόμα και τις Δευτέρες που κάθε ελπίδα για τόνωση μοιάζει να έχει κολλήσει στο κατακάθι του ελληνικού καφέ που ήπιατε προ ημερών και το φλιτζάνι βρίσκεται ακόμα στο κομοδίνο...
Μάκια πολλά και γιουντιχούιιιιιιιιικα!!!

Επιτέλους! Τα κατάφερα!

Πιστεύεις ότι μπορείς να αλλάξεις τη μοίρα σου? Είτε το πιστεύεις είτε όχι να ξέρεις τούτο. Τουλάχιστον μπορείς να αλλάξεις την κακομοιριά σου!
Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες να εκδόσω το πρώτο μου post (και δεν είμαι δα και καμιά άσχετη) νάτο!
Τι έφταιγε; Ποιος έφταιγε; εγώ. Ουσιαστικά δεν ήθελα να δημοσιεύσω τίποτα. Ή μάλλον ήθελα να δημοσιεύσω κάτι. Το τίποτά μου.
Παρακολουθώ από καιρό τους Bloggers, κάποιους μάλιστα τους παρακίνησα στα πρώτα τους βήματα αλλά εγώ την κότα.
Τώρα που βρήκα το θάρρος να ξεμπροστιαστώ (στα δικά μου κυρίως μάτια) αφιερώνω το πρώτο post στην κολλητούλα μου που κάποτε, σε μια άσχετη στιγμή της ζωής μας, μου χτύπησε το κουδούνι για να μου δώσει ένα βραστό αυγό. Κι έγραφε "Σταμάτα πια να κάνεις την κότα, βγες από το αυγό σου, άνοιξε τα φτερά και πέτα".
Ακολούθησα τη συμβουλή της χωρίς καν να το καταλάβω. Κι έτσι, μπορεί να μην έχω να πω τίποτα όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχω κάνει τίποτα.
Γεια σου Βασιλική