Thursday, October 25, 2007



The Road goes ever on and on
Down from the door where it began.
Now far ahead the Road has gone,
And I must follow, if I can,
Pursuing it with eager feet,
Until it joins some larger way
Where many paths and errands meet.
And whither then? I cannot say.


Bilbo Baggins






Still round the corner there may wait
A new road or a secret gate,
And though we pass them by today,
Tomorrow we may come this way
And take the hidden paths that run
Towards the Moon or to the Sun.

Frodo

Roads go ever ever on, Over rock and under tree,
By caves where never sun has shone, By streams that never find the sea;
Over snow by winter sown, And through the merry flowers of June,
Over grass and over stone, And under mountains of the moon.
Roads go ever ever on, Under cloud and under star,
Yet feet that wandering have gone, Turn at last to home afar.
Eyes that fire and sword have seen, And horror in the halls of stone
Look at last on meadows green, And trees and hills they long have known.

Bilbo Baggins


Thursday, October 18, 2007

To Bee or not to Bee..

Δεν είναι μόνο το clickbee που με κάνει να αισθάνομαι τελευταία πως θέλω να μεταμορφωθώ σε μελισσούλα. Είναι το ίδιο το χρυσόμαυρο και υπέροχο αυτό μελιστάλαχτο ζουζούνι με τις τόσες αρετές. Είναι που ζηλεύω το σοφό αυτόν δίαυλο επικοινωνίας μεταξύ τους που έχει αντέξει στους αιώνες, που τις κάνει τόσο αρμονικά να συντονίζονται και να κάνουν αυτό που τους ορίζει η φύση.

Tι όμορφο που ακούγεται. Να σε ορίζει η Φύση.

Για τους επιστήμονες εδώ και χρόνια οι μέλισσες αποτελούν περιβαλλοντικό δείκτη. Αυτό γιατί οτιδήποτε μολυσμένο δεν το αγγίζουν για να μη μεταφέρουν τίποτα τοξικό στην κυψέλη τους. Πρόκειται επίσης για υπάρξεις με ισχυρό το αίσθημα του εθελοντισμού αφού φροντίζουν όχι μόνο να συλλέξουν το μέλι τους αλλά και να γονιμοποιήσουν ένα σωρό φυτά. Θα' λεγε κανείς πως είναι οι "μαμές" των λουλουδιών! Oι μελισσούλες είναι η απόδειξη πως όταν χάνεται η επικοινωνία όλα αποδιοργανώνονται και τέλος ξεψυχούν.


Διαβάζοντας το αφιέρωμα για τις "μελιστάλαχτες" και εμπνευσμένη από το enaclick, σκέφτομαι πόσα πολλά κοινά μπορούμε να έχουμε εμείς, τα ζουζούνια της blogόσφαιρας με τις μελισσούλες!
Ποιος άλλωστε δε θα' θελε να ζήσει μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο λουλούδια, χρώματα και μέλι;

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathcommon_2_13/10/2007_1286984

Οι μελισσούλες χάνονται. Ε, δε χάθηκε και ο κόσμος. Ή μήπως ...