Για όσα συμβαίνουν πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, νιώθω πως αν προσπαθήσω να μιλήσω, θα βγάλω απλά αλαμπουρνέζικους φθόγγους. Εν ολίγοις ότι και να πω μοιάζει άνευ σημασίας. Γι΄αυτό αρκούμαι σε εικόνες.
Αυτή τη στιγμή θα ήθελα πολύ να ήμουνα ένα άκακο ζωντανό, σαν όλα τα υπόλοιπα και να ανέβαινα σε μια ξύλινη Κιβωτό σαν αυτή του Νώε... και να νιώθω ασφαλής, ικανή, άξια.
" l'Arche de Noé" by annejulie
Γιατί σκέφτομαι καμιά φορά πως είναι δυνατό η φύση να προίκισε το ανθρώπινο είδος με αυτή την τάση αυτοκαταστροφής. Ποια brutal επιθυμία μας ωθεί για ένα ταξίδι σαν αυτό στη σχεδία της Μέδουσας;
"Le radeau de la Méduse" by Géricault, Jean Louis Théodore
4 comments:
Νομίζω απλά ότι κάποιος άνοιξε το κουτί της Πανδώρας....
Φιλιά κούκλα...
Pietoula μου! Σ' ευχαριστώ!Γιατί με κάνεις να ξεχάσω για λίγο την ανθρώπινη υπόστασή μου και να αισθανθώ ΣΚΥΛΑ και ΓΑΙΔΟΥΡΑ που δεν έχω κάνει ούτε ένα comment στο blog σου τους τελευταίους μήνες.¨¨
:-)))))
Μάκια σου!
Εγώ έτυχε και έπεσα πάνω στο άρθρο "Συγκάτοικοι στην τρέλα". Δεν ξέρω που πρέπει να γράψω, γράφω εδώ, μιας μου αρέσει και αυτό. Κιβωτός της Τρέλας λοιπόν...και ο καθένας φτιάχνει την δικιά του. Τυχερός που "σε διάβασα"...
@lepouras
Πέτυχες φλέβα.
Να' σαι καλά!
Post a Comment