Thursday, July 5, 2007

Κάηκε τούτο το δάσος και κάηκε μαζί και η ψυχή μας



"Νιώθω σα να ζω μέσα σε ένα πόλεμο και το αμετάκλητο της καταστροφής που αυτός φέρνει...
Νιώθω να χάνω τα τελευταία μου καταφύγια ένα, ένα και έχω ανάγκη να καταλάβω γιατί...Κι αυτό το βουνό ήταν παρελθόν και μέλλον, μνήμη και ελπίδα και δεν ξέρω πια πού να ακουμπήσω..."
Λενιώ μου, ελαφίνα μου

1 comment:

pietà said...

Αααχχχ... πόσο δίκιο έχεις κουκλίτσα μου.

Τα φιλιά μου..