Αααχ, Ευλαμπία

Μετά από πολλααααααά χρόνια (& με την ελπίδα ότι το σύστημα της υγείας στην Ελλάδα έχει κάπως βελτιωθεί) αποφάσισα να ξεθάψω το βιβλιάριο του ΙΚΑ και να το επισκεφτώ κάποια στιγμή (όπως την Ακρόπολη & τα μουσεία) για μία απλή εξέταση αίματος. Έεεχω κι εγώ κάτι ιδέες...

Πήρα στο ΙΚΑ & έκλεισα ραντεβού για τις 8 το πρωί ακριβώς! Μπορούσα να έχω διαλέξει επίσης το ραντεβού των 8.10 ή των 8.50.
Το γεγονός ότι τα κορίτσια στην τηλεφωνικη εξυπηρέτηση ήταν ευγενέστατα και μου έκλεισαν με ακρίβεια το ραντεβού, με εμπότισε με μια στάλλα ελπίδας και αισιοδοξίας... (δε φαντάζεσαι από τι μικροσκοπικούλικα σχοινάκια κρέμεται η ψυχολογία σου όταν έχεις επιστρέψει συνειδητά στην πατρίδα και νιώθεις πως αρχίζεις να ξεχνάς για ποιον διαβολεμένο λόγο έκανες αυτή την παπαριά..) και συνεχίζω...

Έφθασα λοιπόν ένα τέταρτο νωρίτερα από το ραντεβού και κατευθυνόμενη προς τον γκισέ της αιμοδοσίας παρατήρησα με την άκρη του ματιού μου μία τερρρρρρρρρααααααααααάστια ουρααααααααααά σε έναν από τους διαδρόμους. Δεν άφησα καθόλου τον εαυτό μου να ελπίσει. Ήξερα πως αυτή ήταν η δικιά μου ουρά...

Θα μπορούσα να είχα κοιμηθεί 1 ώρα τουλάχιστον περισσότερο και να μουν και πάλι συνεπής στο... "ραντεβού" μου. Εκεί ακριβώς ήμουν λάθος! Η ουρά ήταν μεγάλη ναι, η διαδικασία μέχρι να πάρεις τα μπουκαλάκια σου χαοτική ναι , ο κόσμος ανυπόμονος και εκνευρισμένος ναι, αλλά κατά έναν "μαγικό" τρόπο όλα είχαν τελειώσει μέσα σε 15 λεπτά! 60 άτομα και βάλε μέσα σε 15 λεπτά είχαμε δώσει αίμα και είχαμε εξαφανιστεί!

Η αίθουσα της αιμοδοσίας ήταν πήχτρα στον κόσμο και παντού άκουγες τις χαρμόσυνες φωνούλες των συμπαθεστάτων ασπροφορεμένων Flashwomen που γλυκά γλυκά ΓΚΑΡΙΖΑΝ: ΕΛΑ ΕΛΑ!!! ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑΑΑ (φοράδα!!!)!!! H ταχύτητα, η τεχνική, η ορμητικότητα της βελόνας, η απανταχού απούσα διακριτικότητα, το πολύτιμο πλην δυσεύρετο οξυγόνο και οι λοιπές επικρατούσες συνθήκες θα μπορούσαν να μας συγκαταλέξουν α ν ε τ ό τ α τ α στα 7 Τραύματα του Κόσμου!

Η ουρά απλωνόταν όμορφα όμορφα στο διάδρομο και κατέληγε σε ένα τεράστιο πανέμορφο ανθρώπινο κουβάρι πάνω ακριβώς από τις καρέκλες αιμοδοσίας. Ήσουν τόσο συνωστισμένος κατά τη διαδικασία καθώς όλοι οι επόμενοι και μεθεπόμενοι στέκονταν ακριβώς από πάνω σου, ώστε αν ο επόμενος άπλωνε ανυποψίαστα το χέρι του για να δει την ώρα στο ρολόι του θα μπορούσαν να πάρουν αίμα απ'αυτό το χέρι πιστεύοντας πως είναι το δικό σου.

Προσωπικά δεν έχω απαιτήσεις για τέτοιες ευαισθησίες και έχω ζήσει κατ' επιλογή και πιο άθλιες εμπειρίες σε υπανάπτυκτες ωστόσο χώρες. Εκεί ήμουνα σκληρή και ρεαλίστρια. Κι εδώ το προσπάθησα. Μάλωσα τον εαυτό μου λέγοντας " έχεις καταντήσει ένα κακομαθημένο ελβετόπαιδο! Σύνελθε για να επιβιώσεις!"

Όμως ρε παιδιά έβλεπα κάτι βλέμματα σε κάτι ταλαιπωρημένα γεροντάκια και αναρωτιόμουνα: Γιατί.....;

Παρεπιπτόντως τα μπουκαλάκια επάνω γράφουν απλά και μόνο το επίθετό σου, κι αν τύχει να σε λένε για παράδειγμα κύριο Παπαδόπουλο μην ξαφνιαστείς αν τα αποτελέσματα δείξουν με ακρίβεια ότι... "Είστε έγκυος κύριε! Συγχαρητήρια!"
Ψυχραιμίαααααα..... απλή συνωνυμία..!!!

Υ.Γ. Όποιος γνωρίζει το τραγουδάκι Αχ, Ευλαμπία να ξέρει πως η ατάκα "σε γνώρισα στο ΙΚΑ" δεν έχει πλέον πρακτική εφαρμογή! Εξελιχθήκαμε τόσο πλέον που ακόμα και στο ΙΚΑ τα πάντα γίνονται με ταχύτητα φωτός... άρα....πού ευκαιρία για ευλαμπικές γνωριμίες;

Μάκια