Sport Billy! Δε σου μιλάωωωωω!!!

Πήγα και γύρισα.
Και είχα τέτοιο οίστρο και έμπνευση στο πέρα, στο δώθε και κατά διάρκεια, τόσο καθαρό μυαλό, τόσο φωτεινό υλικό, που δεν μπήκα καν στον κόπο να το αποτυπώσω σε μια κόλλα χαρτί και να το ταξιδέψω για να σας το δώσω. Δε με προλάβαινα!

Με το κλικ του λουκέτου της βαλίτσας, ήμουν βέβαιη πως όλα ήταν μέσα!

Στο τσαντάκι του Sport-Billy!

Θα άνοιγα το φερμουάρ στο σπίτι και ουυυυυπςςςς θα ξεπηδούσαν όλα ένα-ένα! Ένα-ένα τα χαμόγελα, ένα-ένα τα χρώματα, οι όμορφες σκέψεις, ο παλαιών πατρών δυναμισμός, η ψαροκώσταινα αυτοπεποίθηση,τα όνειρα, ο χαβαλές, η χαλάρωση, οι καρποί της ηρεμίας, οι σπόροι της ψυχραιμίας κτλ. Θα φούσκωναν, θα φούσκωναν, θα φούσκωναν... και θα γινόντουσαν τα πιο γερά όπλα ενάντια στο κακό. ΤΖΙΦΟΣ. Η τσαντούλα ήτανε τίνγκα από τέτοια καλούδια όταν απογειώθηκα και νούλα όταν προσγειώθηκα στα πάτρια εδάφη.

Έφερα βέβαια πολλές σοκολάτες και 2-3 “yudihuiii”, την αγαπημένη μου ελβετική οδοντόπαστα, 1 τυρί με τρούφα (tuber magnatum) για fondu, μία κρέμα χεριών για τη μαμά, ένα λάδι από κολοκύθα για προστασία του προστάτη του μπαμπά, ρουχαλάκια για τα ανίψια, ψιλο-souvenir-άκια για τους φίλους, κτλ.
Όλα τα άλλα τα άφησα εκεί, μου πέσανε στο δρόμο, παρακρατήθηκαν στο αεροδρόμιο, μου τα' κλεψε η κακιά μάγισσα Vanda, δεν ξέρω!

Επιπλεόν, διαβάζω τα προηγούμενα post μου και κοιτώ τις υποσχέσεις.
Ενημερώνω λοιπόν ότι:

1. Yudihuiiiii μήνυμα INVALID. Precious info LOST.

2. Στο Swan Cake δεν πήγα. STOP. Τα εισιτήρια στις νορμάλ τιμές είχανε εξαντληθεί. ΓΙΟΚ. E, και δε θα μπορούσα να στερήσω από το φιλοθεάμων κοινό μία θέση των 100 Ευρώ, εγώ! μία παντελώς άσχετη με το ballet. STOP

Τέρμα οι υποσχέσεις και ίσως και τα posts. Ωσότου να δω άσπρη μέρα ξέξασπρη και από τον ήλιο ξεξασπρότερη!

Με τέτοιο σκοτάδι πώς να δω να

γράψω? Άσε που πολύ φοβάμαι πως είμαι κακή επιρροή σε όσους κατανοούν τα post μου (ευτυχώς δεν πρέπει να είναι πολλοί).

Έχω θεματάκια να λύσω (κυρίως με τη θλιβερή ηλιθιότητα που με δέρνει) και πάνω από όλα έχω ανθρώπους που αγαπώ και θέλω να φροντίσω (βρε κακό που τους βρήκε).

Και για να τελιεώνουμε. Το μόνο που μετράει σε αυτό το blog, είναι αυτό που διαβάζετε από πάνουθε. Πιο πάνω... Εκεί καλέ! Στην κορυφή της σελίδας. Μην την ψάχνετε αλλού την ομορφιά. Σε ξένους τόπους, σε σπορτμπιλικά τσαντάκια, σε φάτσες, σε κλάψες, σε εικόνες, σε γεγονότα, πουθενά αλλού παρά μόνο εντός. Όλα τα άλλα είναι καθρέφτης.

Τώρα θα μου πείτε, για νέο σας στο λέω; Τώρα το βγαλα εγώ το συμπέρασμα; Το συμπέρασμα έχει βγει. Στην εμπέδωση κολλήσαμε!

Μάκια

My Hobbit-town!

Cruezi!

Forgive me for writing this post in english but it couldn't happen otherwise (actually it should be written in the swiss-german language but das ist nicht moeglich!). I am on my way to my little paradise!

Gstaad for most of the people is just a destination for the rich (very rich!), the bold (bullshit) and the beautiful (plastic surgeries).

However, to me Gstaad is my little Hobbit-town! Exactly as the picture shows!

Absolutely green during summer, with lots of cows (so many!!!!), waking you up early in the morning, with the bells around their necks making a funny symphony, tickling your stomach.

Absolutely white during winter. Horseriding in the snowy fields or jogging by the frozen rivers.

Always quiet, calm and pretty! Nothing troubles you there when you are a foreigner (except the "nostos").

I had the oustanding chance to live there for a couple of years not as a rich daddy's girl but as a hardworking person. "You know I wouldn't want it any other way..."

Except from the magical scenery, the green fields, the high mountains, the good life, the funny friends, the crazy situations, the "slow-boarding" (snowboarding for the rest but me), aaaaaaaall that cheese and beer, the wealthy still sad & lonely people, I also had the opportunity to meet my Elf! An Elf indeed! My Elfi or "the daughter of Angels" as we all used to call her. My companion. A shiny face, an innocent heart, a nonstop laughter and so much energy (sometimes so hard to keep up with...)! She used to smile while sleeping, smile while waking up, smile while throwing up, smile while hurting, just smiling all the time! What a bless...

Now she is a mother of "the daughter of the daughter of Angels" (hm... when she'll become a grand mother we must find a quicker name for her grandchild!)

Anyway, I am on my way to my Hobbit-town! (and when I return I intend to write the yuuuudihuuuuiest post of all!)

That's all folks!

Μη μασάς το παραμύθι

"Μη μασάς το παραμύθι, άλλο είναι και άλλο δείχνει
Μη φοβάσαι τα θηρία, τη φωτιά την τρικυμία
Βάλε στόχο και προχώρα, της αλήθειας ήρθε η ώρα
Το καλύτερο θα τύχει, μη μασάς το παραμύθι."

Στίχοι από ένα τραγούδι γνωστού έλληνα pop καλλιτέχνη. Αν τους άκουγα με τη μουσική υπόκρουση ίσως να περνούσαν απαρατήρητοι. Σήμερα όμως, όπως τους διάβασα είχαν κάτι να μου πουν...